Sutasz - najprostsze kolczyki i najtrudniejsza bransoleta

Jakkolwiek to zabrzmi - lubię robótki ręczne. Najwdzięczniejsze materiały to papier i filc (o których pisałam wcześniej tu i później tutaj) jednak dobrze radzę sobie z innymi materiałami. Kiedy pierwszy raz zobaczyłam coś wykonane techniką sutaszu to wiedziałam, że muszę spróbować. Tak oto w krótkim czasie powstały dwie pary kolczyków oraz bransoleta (zamieszczam zdjęcia) i na tym się skończyło. Dlaczego? Z dwóch powodów. Pierwszy to zdrowie fizyczne a drugi - psychiczne. 

Zdrowie fizyczne zostało zachwiane kiedy po kilku godzinach pracy a co za tym idzie trzymania w lewej dłoni elementu nad którym pracowałam zauważyłam bułę pod skórą. Tam gdzie kończy się palec wskazujący a zaczyna dłoń wyskoczyło mi coś takiego obrzydliwego, co niekoniecznie chciałabym nosić w widocznym miejscu. Szczęśliwie po rzuceniu tej roboty buła się wyprowadziła.

Jeśli chodzi o zdrowie psychiczne, cóż, sutasz jest dla osób cierpliwych, które na efekt końcowy potrafią czekać godzinami. Ja chcę widzieć efekt już! Zatem kiedy po godzinie ślęczenia nad pierwszym kolczykiem wiem, że to się szybko nie skończy - tracę zapał i zaczynam się denerwować. A jak wiadomo - złość piękności szkodzi :)

Mimo wszystko udało mi się ukończyć dwie pary kolczyków i jedną bransoletę. Załączam zdjęcia.